Willkommen
Siggi-s - Mundartgedichte
  Home
  Über Mich
  Gästebuch
  Liebesgedichte
  Schenkis & mehr
  FunVideos
  Witze
  Downloads
  Crazy Phones
  Gifs
  Schimpfwörter - Frauen
  Der Heiratsantrag
  Krawatte
  Baby !!!
  Der Muttertag
  Der Vatertag
  Schummel - Tipps
  Weihnachten
  Ostern
  Erfolg
  Warum Frauen ?
  Bosnien
  Italien
  Tschechische Republik
  Montenegro
  Ausländisch
  Schokolade
  Titanic
  Rauchen
  Sprüche für's Poesie
  PC - Technik
  Horror Geschichten
  Frühling
  Sternzeichen
  Mac Gyver
  Planeten
  Love gifs
  Lichterkette
  Dirty Dancing
  Wetter
  Emoticon
  Magersucht
  Liebe & Sex
  Glücksbringer
  Pagewächter
  11.09.2007
  Helden
  Vögel
  Globe
  Oldtimer
  Missbrauch
  Information
  Schicksal
  Banner vorlagen
  Anmachsprüche
  blöde Ausreden
  Alkbarometer
  Einige Sprüche
  Zitate
  Koch Rezepte
  Liebe ist...
  Bollywood
  Wasserfaelle
  Blumenfotos
  Kindergebete
  => Kindermund
  => Mundartgedichte
  Poesie
  Wünsche
  Weisheiten
  M & M
  Schöne Bilder
  Liebe Pur
  Vin Diesel
  Online tv
  Leben in Bosnien
  Mein Land Bosnien
  Tito
  Das Liebesgesetz
  Chat - Regeln
  Für Ausländer
  Gemein
  Aufpassen
  Teufel Videos
  Mutiger Mann

 
Mundartgedichte
 
 
 
S´Kommodsche
 
 
Gestorwe war se,ach du Gottche,
vor Woche unser Tante Lottche.
Se konnt in Ruh´un Friede sterwe,
denn ach se hatt nix zu vererwe,
wie nur den alte Grusch im Haus,
der musst uff´m schnellste Wech enaus.
 
Un wie´s halt so im Lewe iss,
wo nix se erwe, gans gewiß,
do bleibt de Krempel aafach leije,
un´s dut sich kaan Verwandte zeije.
 
Na, alsfort mer hun droo glawe misse,
un hun den Bettel nausgeschmisse.
 
Bis uff so anns, zwaa Möbelsticker,
e Knoppbüchs, e kaputt´n Zitter,
zwaa Stühl, en Disch, un e Kommod,
e Bild vum Opa,lang schunn dot.
Moi Mudder die dut alsfort schenne,
ei dess un dess könnt mer noch nemme!
Un als so hie un als so her,
ach war des alt Kommodche schwer!
De Vadder richtisch zornisch werd,
"Wann wirre emol e Tante sterbt,
dann kann sich dass wer annerscht hole,
de Deiwel soll die Tante hole!"
 
S´Kommodche hot nemeh gehalle,
un iss so halwerst sammgefalle.
 
De Vadder schennt:" Ei so en Mist!"
uff aamol iss e Zigarrkist,
aus dem Kommodche rausgeborzelt,
un bolsestracks, wie aageworzelt,
steht die Familie drum erum,
kaa Wort meh un se gucke dumm
weil selbisch Kist wie Blei so schwer,
un als de Deckel uff, o her,
do strahlt die Mudder lieb und hold;
" Ei Baba ui, dess iss jo Gold!"
 
Gefasst hunn se sich awer schnell,
"Ach Lottche, ach du gute Seel`,
merr hunn´s von Afang aa gewißt,
das du e lieb gut Tante bist!"
 
Un eilisch dut die Mudder renne,
läßt in de Kerch e Kerzje brenne,
dann wer was zu vererwe hot,
gönnt mer e Platz beim liewe Gott!
 
"S´Kommodche", saat de Vadder glei,
"dass mach ich wirre in die Reih!
un guckt merr jo in alle Eck,
vielleicht gibt´s noch so e Goldversteck!"
 
( von Helga Uhl)
 
 
 
 
Wass iss Glick?
 
 
Wann merr de letschte Sitzplatz noch kriet,
wann de Ball genau newer die Fenschterscheib flieht,
wann merr die Trepp runnersterzt un dut sich net weh,
wann e Bobruch gehaalt iss un merr kann widder geh,
wann merr falsch pakt un merr werd net vewischt,
wann die Rose schee bliehn,die merr gezischt,
wann merr beim Preisausschreiwe gewunn,
soi velore Portmanee widder gefunn,
wann merr viel ißt un werd trotzdem net dick,
Dess iss Glick.
 
 
Wann e Fraa enn ostäniche Mann kriet
un enn Mann e ostänich Fraa
un brave Schwierleit dezu, Glick iss deß aa.
Wann die Kinner gut gerot
un wann merr zuvelässische Freunde hot.
Wann merr e Bajes erbt un zich Moije Land,
do hot merr Glick - noch meh als Vestand.
 
Glick iss unner annerem aach,
feiern Eheleit ern fuffzichste Hochzeitsdaach,
un blicken zefriede in die Vergangeheit zerick,
Soin noch gesund - aach dess iss Glick.
 
 
Ess Glick leit halt meischtens in klone Dinge,
ess leßt sich aach net mit Macht erzwinge.
Merr kanns net kaafe, net fer Gut un Geld,
es kimmt un geht, grad wie sem gefällt.
Merr hots net uff omol- wass e Glick,
sondern immer nor so Stickche fer Stick.
Un manchmol merkt merrs erscht ganz hinneno,
erscht dann, wanns Glick schun längscht nemmeh do.
 
( von Inge Balasus)
 
 
 
 
Des Liewe Geld
 
 
Manscher Monat dut aam weh,
in dem derre Portmonee.
Alsfort muss merr Feddern losse,
un ich mach do gar kaa Posse,
was wär die Welt ferr mich so schee,
wann aamol voll moi Portmonee.
 
 
Alle Monat kennt ich flenne,
uff die Leit die reich soin schenne,
ach was hunn die´s doch so gut,
immer voll un satt die Schnut!
un bei uns gibt´s Erbse, Linse
doch die lewe vun de Zinse!
 
 
Ungerecht iss doch die Welt,
falsch vedeilt des viele Geld,
aaner hot zuviel devunn,
un merr Dolle gucke dumm.
Jammern hot do wenich Zweck,
isch soin ka Mad,un hunn kaan Speck!
 
Des Geld fiehlt sich bei mer net wohl,
ich waas net wass isch mache soll.
 
Sitz ich mit moim Hinnern druff,
e wunner,trotzdem geht es uff!
Versteckelt schunn an manschem Ort,
wann isch es brauch, schunn iss es fort!
 
Es iss e Kreiz, es iss e Schand,
kaan Reiche iss mit mer verwandt.
Kaa Tante,die ich kennt beerwe,
so muß ich halt in Armut sterwe.
Ich saachs eich jetzt mit letzter Kraft,
des Geld gehehrt halt abgeschafft.
 
( von Helga Uhl)
 
 
 
 
 
Im Vorriwwergeh´
 
 
Es Lewe iss so korz un darum
sollt merr sich vetra.
Merr kann doch moijens "Gute Moije"
zu e nanner saa.
Un mittachs " Gute Tach" "Wie Geht´s?"
Un owens " Gute Nacht."
Dann hät merr manche Leit bestimmt
e kloni Freid gemacht.
Doch manchmol will merr annere,
mit Absicht, ganet seh`.
Merr hot ko Zeit
un warum soll merr aach zesamme steh`-
denkt merr fer sich
un dut domit emm Mensch vielleicht sehr weh.
E freundlich Wort kimmt immer recht
un sei´s nor im Vorriwwergeh´.
 
(von Inge Balasus)
 
 
 
 
Moin Gaade
 
 
 
 
Schee isses jetzt in unserm Gaade,
frisch gehäckelt leit er doo,
doch manch Blimelche muss waade,
all uffemol soin se net do
 
Soin se aach noch net zu sehe,
jedes kimmt noch an die Reih´,
Wann se dann in Blüte stehe,
ach wie ich mich dodruff frei.
 
 
In dem Ländche glei do iwwe,
isch waas vun vorsjohr noch genau,
dun mich Hyazinth beglicke,
manche wie das Himmelsblau.
 
Un dort an de Häussermauer,
ei was guckt en do eraus?
lein die Veilcher uff de Lauer,
an de Grenz zum Nachbarhaus.
 
 
Tulpe hunn ich, alle Sorte,
schun im Herbst eninngesetzt,
wann die bliehn isch mach ko Worte,
iss mei Gaade wie geleckt.
 
Jeden morjend du ich gucke,
alles hun ich schee bestellt,
an de Gräsjer du ich zuppe,
daß dem Ländche nur nix fehlt.
 
 
Unser Katz du ich verjaache,
daß se merr kaa Löcher wuhlt,
in moim Gärtche muß ich saache,
hun mit Veh ich kaa Geduld.
 
jedes Johr isses dasselbe,
waade muss ich,bis es soweit,
bis dass e rotes orre gelbes,
Blümelche moi Herz erfreut.
 
(von Helga Uhl)
 
 
 
 
 
 
Ess Telefon klingelt:
Ach Mudder, du?
 
-----------------------
Na,heit geht´s net,
ich hun ze due,
aach moije brausche net zu waade,
do muss ich dringend in de Gaade,
un iwwermoije fahr ich fort
no Meenz - treff mich mit´s Miller´s dort,
am Freidaachmiddaach back ich Kuche,
weil am Samsdaach uns des Schmitt´s besuche,
mol sieh,ich richt´s fern Sundaach oi,
vielleicht kennt ich do bei dir soi?
Ach na,ich hätt´s jo fascht vergesse,
do geh´n meer mit de Kinner Esse
und hinneno wann´s Wetter schee,
wolle merr noch wandern geh.
Du siech, lieb Mudder, dut meer leid
ich hunn jo werklich ga ko Zeit,
aber sunscht,des waasche jo,
soin ich immer fer dich do.
 
(von Inge Balasus)
 
 
 
 
 
Die Poothämmel
 
 
 
Ehr liewe leit, ehr liewe Leit!
was mach ich dorch in dere Zeit,
Meu arme Hänn, meu arm Gesicht,
Kaa Platz, wo net e Schnook hiesticht.
 
Hot mer seu Dagewerk voobracht,
kimmt so ne warmi Summernacht
mer will im Gaade sich ergeh,
do geht´s schun los, ich danke schee!
 
 
Poothämmel dausend an de Zahl,
die stechen alles ohne Wahl,
die Kinner un die große Leit,
die kratzen, wie net recht gescheid.
 
Leit mer im Bett, do singe se,
unn dorsch des Hemd selbscht dringe se,
sie mache "sie" unn "sie" unn "sie",
unn domit iss die Nachtruh hie.
 
 
Leschd werd mers aber doch zu dumm,
ich schlaa wie rasend um mich rum
unn kreisch die Menschepeiniger aa:
"ich bin´s net, Sie leit newedraa".
 
(von Franz Kampe)
 
 
 
 
 
 
De Rheuhess!
 
 
 
En Rheuhess kommt in de Himmel nuff,
dut fescht sei Hemdche halle,
de Petrus macht em aach glei uff,
der Mann dut em gefalle.
 
 
 
 
 
Guck emol ins Wasser noi,
Iss do noch e´ Fisch´je droi?
Siehste anns?
Naa, ich seh´kaan´s!
Ei, wie kann do drin was lewe,
kenne Fisch´jer munter schwebe?
In der Brieh´vun Gift un Dreck
hot dess Lewe gaarkään Zweck!
Alles sterbt, in alle Ecke
duht die ganz Naddur verrecke,
selbscht der Mensch, der Herr der Welt
strauchelt, stolpert hee un fällt!
Die Naddur dut immer mahne,
bleibt mer doch uff meine Bahne,
dann sein äänes Dag´s, wie foi
werre Fisch im Wasser droi.
 
(von Peter Schweitzer)

Copyright © zihnija.de.tl 2007
WebMaster & Designer - sigi

 
 
Weit macht er uff des Himmelsdor,
un Gott sprach:" Kumm nor roi,"
was helt er unnerm Hemdche vor?
e gutes Fläschje Woi.
 
 
Der Herrgott macht des Fläschje uff,
dess war e Woiche lieblich,
er trinkt se aus mit Hochgenuss,
leer war se, sehr betrüblich!
 
 
Er guckt den Rhoihess traurig o,
un saat gar hold un selig;
"Gell, leider hoschte nor die o,
die laaft enunner ölisch!"
 
Zum Petrus saat er voll Verdruss,
"Un wann se all verderwe",
un saat gar streng:" Vun jetzt ab muss,
täschlich en Rhoihess sterwe!"

(Von Helga Uhl)

Diese Webseite wurde kostenlos mit Homepage-Baukasten.de erstellt. Willst du auch eine eigene Webseite?
Gratis anmelden